Motorisch conflict met epi-crisis
bij een antilope

Dit voorbeeld (video hieronder) uit het wild toont ons de symptomatologie van een motorisch conflict, waaraan wij mensen, net als alle andere biologische conflicten, op dezelfde manier kunnen lijden als dieren - maar dieren in het wild lossen hun conflicten meestal heel snel op en lijden niet aan jarenlange of zelfs levenslange verlammingsverschijnselen (of ca-fasen). Tegelijkertijd toont dit voorbeeld ons in welke fase van de SBS het biologische doel of het biologische nut vervuld wordt, namelijk in de ca-fase. Het biologische nut van het motorische conflict is, in dit concrete geval, het "conflict van niet kunnen ontsnappen", het “zich-voor-dood-houden-reflex”. Het prooidier is dus niet meer interessant voor het roofdier; het pauzeert, kijkt om zich heen en laat zijn prooi uiteindelijk zonder zichtbare verwondingen achter.

Dit leidt bij de antilope tot conflictoplossing (CL). Het beseft dat het gevaar niet langer aanwezig is; het kan nu vluchten. Jammer genoeg wordt het shot geknipt en zien we niet hoe de antilope weer begint te bewegen voor de epi-crisis intreedt. Dit betekent dat een stuk van pcl-fase A (exsudatieve fase) en waarschijnlijk ook het begin van de epi-crisis eruit geknipt zijn.

De pcl-fase A wordt gevolgd door de epi-crisis, die in het geval van motorische conflicten een epileptische crisis genoemd wordt. Er treden ongecontroleerde stuiptrekkingen op; er ontstaat een epileptische aanval.

Zodra deze crisis voorbij is, staat het dier op en rent weg. Dankzij Dr. Hamer kunnen we nu onze metgezellen, de dieren en zelfs de planten echt begrijpen.

In de schoolgeneeskunde wordt deze symptomatologie "gediagnosticeerd" als een ziekte, of als verschillende afzonderlijke zogenaamde ziekten. Ze spreken over multiple sclerose, de ziekte van Parkinson, epilepsie....