Astma - daar bestaan 2 soorten van

De IJzeren Regel van Kanker was het begin van de Germanische Heilkunde in 1981. De Germanische Heilkunde is een empirische natuurwetenschap en ze berust op 5 empirisch gevonden biologische natuurwetten die op elke zogenaamde ziekte toegepast kunnen worden.

De trigger van elke zogenaamde ziekte - die we nu begrijpen als een fase van een Zinvol Biologisch Speciaal Programma (SBS) - is altijd een biologisch conflict, een schokervaring - DHS genoemd, die het individu onvoorbereid "op het verkeerde been" zet. Elk conflict heeft een heel specifieke inhoud en die ontstaat associatief, d.w.z. door onwillekeurige gedachtentoeordening.

Het DHS laat sporen achter in de hersenen die met behulp van computertomografie (CT) van de hersenen gefotografeerd kunnen worden. In het geval van een SBS wordt dit relais een Hamerse Haard (HH) genoemd. Elke HH heeft een specifieke conflictinhoud en een specifiek daarbij behorend orgaan. Bovendien kunnen we bepalen of de conflicten nog in de conflict-actieve (ca-fase) zijn of al in de genezingsfase (pcl-fase), en of hier celvermeerdering of celvermindering plaatsvindt.

Of een conflict de linker of de rechter hersenhelft treft, wordt niet alleen bepaald door de handigheid van de patiënt, maar ook door de hormonale situatie (anticonceptiepil, zwangerschap, menopauze, andere hormonale veranderingen, of schizofrene constellaties, maar ook chemo).

De klaptest (applaus) is daarom een heel belangrijk en onmisbaar diagnostisch criterium om uit te vinden aan welke kant van de hersenen iemand in principe werkt. Als de rechterhand bovenop ligt, dan is men rechtshandig. Linkshandigheid verplaatst het conflict naar de tegenovergestelde kant van de hersenen, vergeleken met de gebruikelijke rechtshandigheid. Maar vanaf dan verloopt alles op precies dezelfde manier als het tegenovergestelde conflict bij een rechtshandige zou verlopen.

Dus als een linkshandige vrouw een schrikconflict krijgt, dan verschijnt de Hamerse Haard (HH) op de rechter mannelijke hersenhelft in plaats van op de linker vrouwelijke, en op organisch niveau in de bronchiale relais. Bij de rechtshandige vrouw, daarentegen, zou het strottenhoofd relais aangetast zijn.

De linkshandige man zou reageren met het strottenhoofd in een territoriaal angstconflict, en de rechtshandige man zou reageren met een bronchiaal relais. Organisch behoren beide tot de grote hersenen groep, d.w.z. dat in de conflict-actieve fase ofwel zweren (sensorisch) ofwel verlammingen (motorisch) optreden in het bronchiale of strottenhoofd relais. Daarom kan men in de Germanische Heilkunde helemaal niet werken zonder kennis van links- of rechtshandigheid.

Volgens de 2e Biologische Natuurwet is elk Zinvol Biologisch Speciaal Programma (vroeger: "2 ziekten") een gebeurtenis in twee fasen; dit betekent dat elke SBS een conflict-actieve en een conflict-opgeloste fase heeft, op voorwaarde dat er een conflict-oplossing optreedt.

Elk SBS waarbij conflictoplossing plaatsvindt, heeft ook een epileptische of epileptoïde crisis, d.w.z. een omslagpunt van de genezingsfase op het diepste punt van vagotonie. De epileptische aanval met spierspasmen, is slechts een bijzondere vorm van epileptische crisis, na oplossing van een motorisch conflict.

Epilepsie-achtige, d.w.z. epileptoïde crises, komen echter in principe voor bij alle SBS’en, een beetje anders bij alle zogenaamde ziekten die we kennen, waarbij een symptomatologie die vroeger een ziekte genoemd werd, slechts één fase is van een zinvol biologisch speciaal programma.

Ook bij astma speelt de epileptoïde of epileptische crisis een grote rol, naast de handigheid van de patiënt.

We kennen twee soorten astma:

• larynx astma (strottenhoofd astma), met verlamming van de larynxspieren in de conflict-actieve fase, en
• bronchiale astma, met verlamming van de bronchiale spieren in de conflict-actieve fase.

Bij astma zijn in principe de volgende combinatieconstellaties mogelijk, zowel bij larynxastma, met verlengde inspiratoire (inademing), als bij bronchiale astma, met verlengde expiratoire (uitademing), die tot astma leiden:

A. Bij larynx astma -

heeft het linker-hemisferische larynxspierrelais een epileptische crisis, maar er is tegelijkertijd ergens in het rechter-hemisferische hersengebiedrelais nog een Hamerse Haard in conflictactiviteit. In deze combinatie constellatie spreken we van laryngeale astma - met verlengde inspirium (inademing).

B. Bij bronchiale astma - is het andersom.

Hier heeft het rechts-hemisferische bronchiaal-spierrelais een epileptische crisis, en in het links-hemisferische grotehersengebied relais is tegelijkertijd een willekeurig andere Hamerse Haard actief. Dit is de combinatieopstelling voor bronchiale astma - met verlengde uitademing (uitademing).

Maar als beide, d.w.z. het motorische laryngeale relais en het motorische bronchiale relais een epileptische crisis doormaken, is er een chronisch verhoogd inspirium en expirium, d.w.z. expiratoire en inspiratoire astma laryngeaal en bronchiaal. We noemen deze combinatieconstellatie een status astmaticus, d.w.z. de patiënt heeft acute astmatische kortademigheid! Zolang beide "alleen" actief zijn, gebeurt er niets.

We spreken van een zogenaamde spastische bronchitis als alleen het rechts-hemisferische bronchiaal-spierrelais een epileptische crisis heeft en er geen andere Hamerse Haard actief is in het links-hemisferische grote hersenen relais.

Bij spastische laryngitis (zogenaamde kroep) is het weer andersom. Hier heeft het linker-hemisferische larynx-spierrelais een epileptische crisis, en er is ook geen activiteit in het rechter-hemisferische grote hersenen relais.

We wisten eerder niet waarom cortison alleen bij sommige astmapatiënten werkte. Het waren juist de gevallen waarin het conflict op een of beide hersenhelften in de epileptische crisis was, d.w.z. de astma-aanval vertegenwoordigde de epileptische crisis aan een of beide kanten, en met de cortison trad een herhaling van de conflict-actieve fase in, die biologisch volkomen onzinnig was, maar de patiënt tijdelijk uit de astma-aanval haalde. Bij een nierverzamelbuissyndroom trad echter vaak een paradoxaal effect van het cortison op, namelijk een nog verder verhoogde waterretentie.

Zogenaamde astmapatiënten zijn mensen die vaak op korte termijn last hebben van recidieven. Meestal hebben ze een zogenaamd hangend conflict, wat wil zeggen dat het conflict voortdurend actief is, maar naar beneden getransformeerd wordt (zgn. "bank"). Het organisme heeft zich min of meer bij het conflict neergelegd. Zo'n patiënt kan tientallen jaren met zo'n hangend conflict leven.

Als de patiënt echter nog een corticaal conflict krijgt, treft dit de tegenovergestelde hersenhelft en is de patiënt onmiddellijk in een zogenaamde schizofrene constellatie. Er wordt echter maar weinig conflictmassa opgebouwd in deze schizo-constellatie.

We kunnen sommige terugvallen alleen begrijpen als we gewetensvol alle sporen hebben uitgezocht die bij het DHS betrokken zijn. Sporen zijn extra conflictaspecten of extra percepties op het moment van het DHS. Mensen en dieren merken de begeleidende omstandigheden (visueel, akoestisch, olfactorisch of tactiel) op in de seconde van het DHS, zelfs zonder zich ervan bewust te zijn, zoals bij een flitslicht momentopname, en ze bewaren deze gegevens ook praktisch levenslang. Doet één van de begeleidende omstandigheden zich weer voor, dan kan het hele conflict zich als een kleine terugval herhalen. Dit betekent dat men altijd van zo'n zijspoor naar het hele spoor kan komen. Vandaar de naam spoor.

Elke herhaling van een conflict komt echter niet sluipend, maar alleen met een hernieuwde DHS, waarbij het recidive DHS niet de emotionele kracht hoeft te hebben als de eerste keer.

Alle allergieën die we met onze allergietesten kunnen opsporen zijn altijd "second-strikes" in verband met een DHS. Hieruit blijkt hoe belangrijk het is om steeds terug te gaan naar het DHS om de algemene situatie exact te beoordelen.

Voorbeeld: Een patiënt, leed sinds zijn kindertijd aan occasionele astma-aanvallen. Ze werd uiteindelijk gediagnosticeerd met een kattenallergie, waarvan gedacht werd dat die de oorzaak van de aanvallen was. Niettemin voelde de patiënte zich aangetrokken tot katten, die ze graag van tijd tot tijd aaide. Het viel op dat ze zelden een astma-aanval kreeg terwijl ze ze aaide. Aan de andere kant had ze ook aanvallen als ze helemaal niet in contact met een kat was geweest.

Toen ze eindelijk een conflict ging zoeken, ontdekte ze tot haar verrassing dat ze alleen reageerde op zwarte katten die ook van een bepaalde grootte waren, of als ze toevallig een dood dier op straat zag. Uiteindelijk ontdekte ze bij verder onderzoek dat ze er als kleuter blijkbaar getuige van was geweest dat haar geliefde zwarte katje, aan wie ze erg gehecht was, op straat door een auto overreden en verpletterd werd (DHS). Deze gebeurtenis zelf, die nu meer dan 20 jaar geleden was, herinnerde ze zich helemaal niet meer bewust. Niettemin reageerde ze met een steeds terugkerende DHS telkens als ze een zwarte kat zag of aaide die een heel bepaalde grootte had, of als ze een dood dier op de weg zag liggen dat overreden was (spoor).

Het DHS is het bewijs van hoe precies psyche correleert met conflict, hersenen met Hamerse Haard, en orgaan met onze sporen.

Met het gereedschap van het vak, d.w.z. met de kennis van de 5 biologische natuurwetten van de Germanische Heilkunde, en de kennis van de betreffende typische symptomen van het verloop op de 3 niveaus psyche - hersenen - orgaan, is het nu voor het eerst in de geneeskunde mogelijk om oorzakelijk en reproduceerbaar op een zinvolle manier te werken.

Copyright by Dr. med. Ryke Geerd Hamer

 Vertaling: Nederlandse werkgroep