Dr. med. Ryke Geerd Hamer

Dr. med. Mag. theol. Ryke Geerd Hamer werd geboren op 17 mei 1935 in Mettmann (Düsseldorf) en groeide op in Friesland. Hij werd geboren als derde van 6 jongens in een tijd die hem in zijn jeugd de gruwel deed ervaren van zinloze vernietiging en brute moord op duizenden mensen. Hij schreef zelf, "Het was pure horror."

Op 18-jarige leeftijd beëindigde hij de middelbare school en begon in Tübingen een studie medicijnen, natuurkunde en protestantse theologie, welke hij moest verdienen in de hoogovens van de Thyssenhütte in Duisburg. Hier ontmoette hij zijn grote liefde Sigrid Oldenburg, een studente medicijnen.

Op 20-jarige leeftijd legde hij zijn medische voorexamens af, trouwde een jaar later in Erlangen en legde daar op 22-jarige leeftijd zijn theologische examens af.

Het jonge gezin kreeg eerst een dochter en een zoon DIRK, die een grote rol zou gaan spelen, en daar kwamen later nog 2 kinderen bij.

Op 24-jarige leeftijd slaagde Dr. Hamer voor het medisch staatsexamen in Marburg. Twee jaar later, na zijn assistentschap, ontving hij zijn licentie om de geneeskunde uit te oefenen en zijn doctoraat.

Daarna volgde een aantal jaren in de universitaire ziekenhuizen van Tübingen en Heidelberg.

In 1972 werd R.G. Hamer, M.D., gekwalificeerd als specialist in interne geneeskunde. Hij werkte ook een tijd in een gezamenlijke praktijk met zijn vrouw Dr. Sigrid Hamer.

Maar daarnaast had hij altijd een bijzondere hobby: het uitvinden van octrooien; b.v. de a-traumatisch snijdende Hamer-scalpel voor plastische chirurgie, die snijdt met 20 maal de scherpte van een scheermesje; een speciale botzaag, eveneens voor plastische chirurgie; of een massagetafel die zich automatisch aanpast aan de contouren van het lichaam; alsmede een apparaat voor transcutane serumdiagnostiek.

In 1976, op de 20e verjaardag van hun verloving, haalde Dr Hamer de herinneringen aan de begindagen van hun liefde aan zijn vrouw Sigrid op met een lied. Tientallen jaren later zou dit lied - “Mein Studentenmädchen" - (mijn studentenmeisje) de grootste therapeutische ontdekking worden in de Germanische Heilkunde.

Tot augustus 1978 was er niets bijzonders gebeurd in het leven van de familie Hamer, behalve dan de geboorte van een tweede zoon en een tweede dochter.

Op 18 augustus 1978, om 3.00 uur 's ochtends bij zonsopgang, gebeurde er iets vreselijks:

Een wild geworden Italiaanse prins V.E. van Savoye, schoot Dr. Hamer's zoon Dirk neer bij het eiland Cavallo, die nietsvermoedend in een boot lag te slapen. De doodsstrijd van de zoon duurde bijna 4 maanden. Dag en nacht, hield de vader de wacht aan zijn bed.

Op 7 December 1978, stierf Dirk in zijn armen.

Het gevolg was, zoals hij drie jaar later wist, dat hij een conflict van verlies had geleden met teelbalkanker als gevolg. Later noemde Dr. Hamer dit soort schokken het "Dirk Hamer Syndroom" (DHS), een Biologische Conflict Schok die ons volkomen onverwacht "op het verkeerde been" zet. Dr. Hamer zag de Germanische Heilkunde als het nalatenschap van zijn overleden zoon DIRK.

"Ik beschouw de kennis over de verbanden van kanker als het nalatenschap van mijn zoon DIRK. En zo zal het blijven!"

De onverwachte dood van zijn geliefde zoon Dirk veranderde niet alleen het vorige leven van Dr. Ryke Geerd Hamer en zijn gezin, maar was ook de geboorte van de grootste ontdekking in de geschiedenis van de mensheid.

Hij begrijpt onmiddellijk de consequenties en blijft trouw aan zijn principes, en zo begint zijn strijd, die hem vanaf dat moment gedurende de rest van zijn leven dag na dag vergezelt. Zo'n tegenstrijdige, absurde situatie die men alleen kan begrijpen als men de moed heeft om naar de erbarmelijke toestand van onze maatschappij te kijken.

Iemand die de mensheid de beslissende ontdekking brengt, die de weg wijst naar een waarlijk humanistische en dus natuurgerichte samenleving, die niet gebaseerd is op een filosofische utopie, maar op herkenbare en controleerbare natuurwetten, wordt vrijwel door de gehele samenleving in de steek gelaten en door de leidende machtselites bruut vervolgd.

Hij schrijft uitvoerig over dit probleem in zijn boek "Einer gegen Alle" (Eén tegen allen).

Deze brute confrontatie gaat aan niemand voorbij zonder een spoor na te laten. Het vernietigt niet alleen familierelaties en zet ze onder druk, het vernietigt vriendschappen, zaait twijfel en overweldigt eigenlijk elk menselijk wezen.

Slechts weinigen kunnen zo'n slopende strijd om het bestaan gedurende vele jaren overleven en standvastig een nalatenschap vervullen die het leven heeft afgeleverd. Met Dr. Ryke Geerd Hamer hebben we zo iemand mogen ervaren.

Door deze ontdekking, die Dr. Hamer aanvankelijk "nieuwe geneeskunde" noemde en uiteindelijk omdoopte tot “Germanische Heilkunde", werd de geneeskunde voor het eerst in de geschiedenis een strikte natuurwetenschap.

Hij schreef zijn eerste bevindingen in de vorm van een habilitatie met als onderwerp “Das DIRK HAMER SYNDROM und die EISERNE REGEL DES KREBS”  (het Dirk Hamer Syndroom en de ijzeren regel van kanker), die hij in oktober 1981 aan de Universiteit van Tübingen voorlegde. In datzelfde jaar presenteerde hij het op de Italiaanse televisie. In die tijd geloofde hij nog in de op handen zijnde doorbraak van de IJZEREN REGEL VAN KANKER.

Het werk van Dr. Hamer over het verband tussen de psyche en het ontstaan van kanker werd echter verworpen zonder dat ook maar één geval werd onderzocht, zoals later voor de rechter bleek. Dit leidde tot de groteske situatie dat de Universiteit van Tübingen weigerde zijn habilitatie-scriptie te herzien, officieel op formele gronden! 

Na de dood van zijn zoon werden Dr Hamer en zijn gezin voortdurend lastig gevallen door advocaten, agenten, detectives en andere afgezanten het huis van Savoye. 

In de daaropvolgende jaren heeft Dr. Hamer herhaaldelijk getracht een ziekenhuis of een soortgelijke behandelingsfaciliteit op te richten, zodat hij zijn ontdekkingen ten bate van lijdende patiënten zou kunnen toepassen. Zijn pogingen werden echter geblokkeerd door achterbakse acties van zijn tegenstanders.

In 1985 stierf zijn vrouw Sigrid, die nauwelijks over het verlies van hun zoon heen kon komen en leed onder de voortdurende, vernietigende terreur van de familie van Savoye.

De vernietigingscampagne tegen Dr. Hamer bereikte een eerste hoogtepunt in  1986, toen de artsenvereniging van Koblenz een procedure inleidde met het doel de licentie van Dr. Hamer tot uitoefening van de geneeskunde in te trekken wegens "het niet afzweren van de ijzeren regel van kanker" en "het zich niet bekeren tot de schoolgeneeskunde". Het plan slaagde en Dr. Hamer verloor zijn licentie om de geneeskunde uit te oefenen. Dit vonnis, waartegen ook geen beroep mogelijk was, werd in 1990 na een enkele zitting van het Hof opnieuw uitgesproken.

Zo werd Dr. Hamer in 1986 zelfs de mogelijkheid ontnomen OM MET ZIJN PATIËNTEN TE SPREKEN!

De president van de arrondissementsrechtbank van Keulen raadde hem later aan zich (op 57-jarige leeftijd) om te scholen en een beroep te zoeken dat niets met geneeskunde te maken had. Door hem uit zijn beroep te verbannen wilden zij elke wetenschappelijke activiteit van Dr. Hamer verhinderen, hetgeen niet is gelukt, aangezien hij ondanks de moeilijkste omstandigheden onderzoek is blijven doen.

Zonder voldoende financiële middelen en zonder universitaire faciliteiten, om nog maar te zwijgen van administratief personeel, moest Dr. Hamer moeizaam wetenschappelijk materiaal verzamelen voor zijn onderzoekswerk, b.v. door zijn medische collega's te vragen hem computertomogrammen uit te lenen. Gezien deze moeilijkheden is het heel begrijpelijk dat sommige ziektegevallen niet zo uitvoerig konden worden onderzocht als Dr. Hamer nuttig en nodig achtte. Had hij destijds een kliniek en een minimum aan middelen tot zijn beschikking gehad, dan had hij zijn volgende veelomvattende en diepgaande ontdekkingen veel eerder kunnen doen.

In 1986 gelastte de rechtbank de Universiteit van Tübingen de habilitatieprocedure te voltooien. In 1994 gelastte de administratieve rechtbank van Mannheim bij vonnis de universiteit van Tübingen het proefschrift van Dr. Hamer te herzien (uitzonderlijk in de gehele geschiedenis van de universiteit van Tübingen). Nadat 13 jaar waren verstreken sedert de indiening van het proefschrift, was het nog steeds zeer onwaarschijnlijk dat de Universiteit van Tübingen de juistheid van de NIEUWE GENEESKUNDE zou onderzoeken op een ziektegeval. En zo werd op 22 april 1994 een besluit aangekondigd:

"Een herziening in het kader van de habilitatieprocedure is niet aan de orde".

(Gedetailleerde informatie over de habilitatieprocedure in Dr. Hamer's eigen biografie „Einer gegen Alle“.)

In 1987 manifesteerde Dr. Hamer zijn systeem - gebaseerd op zijn observaties van ongeveer 10.000 patiëntengevallen - in vier natuurwetten waaraan alle zogenaamde ziekten onderhevig zijn. Deze vier biologische wetten voldoen aan strikt wetenschappelijke criteria, volgens welke de geldigheid van deze wetten van de NIEUWE GENEESKUNDE (thans Germanische Heilkunde) zeer gemakkelijk kan worden geverifieerd. Verschillende nationale en internationale comités van professoren en artsen hebben deze regelmatigheden bij verschillende patiëntengevallen geverifieerd en schriftelijk bevestigd.

Omdat Dr. Hamer voortdurend bedreigd werd met gedwongen psychiatrie, liet hij zich in 1989 vrijwillig psychiatrisch onderzoeken door Dr. Catherine Bataille de Longprey, een zeer integere Brusselse universiteitspsychiater, om dit tegen te gaan. Ze verklaarde:

„...Ik kan geen symptomen van paranoia bij hem ontdekken. Zijn verklaringen zijn logisch samenhangend, en als hij een andere diagnose en een andere behandeling beweert, baseert hij die op analyses en embryologisch onderbouwde onderzoeken die zijn afgeleid volgens de basisbegrippen van de schoolgeneeskunde".

In 1990 richtte Dr. Hamer in Burgau (Oostenrijk) het “Zentrum für Neue Medizin” (Centrum voor nieuwe geneeskunde) op.

In Burgau werd een medische conferentie gehouden waar 20 gevallen werden besproken in aanwezigheid van 30 artsen uit verschillende landen. Het resultaat van dit onderzoek was opnieuw een 100% bevestiging van de juistheid van de "ijzeren regel van kanker".

In 1994 werd een 5e biologische natuurwet toegevoegd aan de vier die reeds sinds 1987 bestonden: de zogenaamde Quintessence.

In 1995 kondigde Dr. Hamer op televisie officieel aan dat er geen AIDS en geen HIV-virus bestaat. Tegelijkertijd werd de zaak "Olivia" door de media uitgebuit en als afleidingsmanoeuvre gebruikt om Dr. Hamer officieel volledig in diskrediet te brengen - en zijn uitspraken over AIDS en HIV te diskwalificeren.  Zie Dr. Hamer in het programma "Brisant".

1997: De "bekroning" van zijn vervolging was zijn arrestatie en verblijf in de gevangenis van Keulen. Hoewel de aanklacht een door Dr. Hamer’s tegenstanders bedachte farce was, zat hij negen maanden in een cel. Dr. Hamer gebruikte deze tijd echter en onderzocht de oorsprong van spontane misdaden en overtredingen volgens de 5 Biologische Wetten van de Natuur en de regels van de Germanische Heilkunde (in die tijd NIEUWE GENEESKUNDE).

Aangezien de universiteit van Trnava (Slowakije) in 1998 de habilitatieprocedure heeft uitgevoerd, is Dr. Hamer in datzelfde jaar vervroegd vrijgelaten uit de gevangenis, zonder dat hij een licentie had om zijn beroep uit te oefenen. De verwachting was dat de habilitatiescriptie nu eindelijk door een universiteit zou worden afgewezen en dat de Universiteit van Tübingen er dus van af zou zijn. 

Zoals verwacht werd het proefschrift afgewezen, maar niettemin werden de door Dr. Hamer ontdekte biologische regelmatigheden voor het eerst door een universiteit geverifieerd. De Bevestiging van deze verificatie werd ondertekend door de toetsingscommissie van de universiteit.

Onmiddellijk daarna vluchtte Dr. Hamer langs geheime wegen naar Spanje (de  gebeurtenissen rond de verificatie en de habilitatie in Trnava worden beschreven door een goede vriendin van Dr. Hamer in haar persoonlijke biografie).

Van 1998-2004 leefde Dr. Hamer in ballingschap in Spanje, waar hij seminars hield en zijn onderzoek voortzette.

In 2000 ontmoette Dr. Hamer voor het eerst zijn toekomstige tweede vrouw, Bona García Ortín, die met hem leefde en werkte en hem tot aan zijn dood trouw en opofferend diende.

In 2004 werd Dr. Hamer opnieuw gearresteerd en uitgeleverd aan de Franse justitie. Opnieuw vond een onwettig proces plaats voor een verzonnen misdaad, deze keer in Frankrijk. Dr Hamer werd veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf.

In 2006 werd hij vervroegd vrijgelaten uit de Franse gevangenis Fleury-Mérogis, waarna hij naar Spanje terugkeerde om zijn onderzoekswerk voort te zetten en nog meer seminars te geven.

In 2007 emigreerde Dr. Hamer naar Sandefjord, Noorwegen, omdat hij in Spanje niet langer veilig was als gevolg van het Europees aanhoudingsbevel dat op 1 januari 2004 in werking was getreden.

Zelfs in de tien jaar van zijn laatste ballingschap bleef Dr. Hamer onvermoeibaar doorwerken. Enkele jaren voordat hij ons voorgoed verliet, mocht hij - naast vele andere - nog een andere zeer belangrijke ontdekking doen.

Het liefdeslied dat Dr. Hamer in 1976 aan zijn vrouw had geschreven ter gelegenheid van hun 20-jarig verlovingsjubileum, werd de grootste therapeutische sensatie in de Germanische Heilkunde, die hij in 2013 voor het eerst presenteerde in het boek 

„Mein Studentenmädchen“ (mijn studentenmeisje) .

In zijn laatste jaren beleefde de begaafde arts en onderzoeker Dr. Hamer nog een ware stortvloed aan ontdekkingen, zodat het nodig was om al in 2014 een tweede druk van „Mein Studentenmädchen“ te publiceren en in 2015 een herziene tweede druk.

Op 2 Juli 2017 om 22:10u is Dr. Ryke Geerd Hamer in het bijzijn van zijn immer trouwe Bona in Sandefjord/Noorwegen overleden.

***

Dr. med. Mag. theol. Ryke Geerd Hamer was niet alleen een gepassioneerd arts met vele talenten, maar ook een goedhartig mens - een mensen- en dierenvriend zoals men zich alleen maar wensen kan, vrijgevig en mededogend. Eigenlijk waren alle mensen belangrijk voor hem, maar zijn patiënten waren bijzonder belangrijk voor hem. Zijn huis stond open voor iedereen, ook voor dieren.

Velen zullen zich de vervolgde familie Seebald nog kunnen herinneren. Dr. Hamer was de enige die al zijn beschikbare middelen aanwendde om de familie Seebald te helpen. De staat beroofde de familie van al hun kinderen. (Muriel Seebald)

Dr. Hamer heeft nooit geweigerd te helpen. Tot het einde toe kon men hem altijd bellen of ontmoeten als men advies of hulp nodig had. Iedereen was welkom als deelnemer aan zijn seminars, zelfs zij die geen financiële middelen hadden.

Hij eiste nooit geld van zijn patiënten, integendeel, hij deelde vaak kwistig geld uit aan anderen.

Alles is afgenomen van Dr Hamer. In plaats van te worden geëerd met erkenning, werd hij vervolgd met karaktermoord, gevangenisstraffen, intrekking van zijn licentie om de geneeskunde uit te oefenen, doodsbedreigingen en moordaanslagen.

Hij kon in deze maatschappij niet tot zijn recht komen omdat hij haar onvermijdelijk en noodzakelijk uitdaagde. Wij kijken terug en zien dat niets van dit alles zijn menselijkheid en warmte van hart kon vernietigen. Nee, het werd zijn zeer unieke charisma.

Zijn wens voor zijn patiënten zal uitkomen:

 Germanische Heilkunde, de grootste ontdekking in de menselijke geschiedenis,

zal door de duisternis van de onwetendheid breken, zoals de krokus, 

die in de lente door de ijzige sneeuwkorst breekt en zich een weg naar het licht baant. 

Vertaling: Nederlandse werkgroep