De verificatie van mijn resultaten,  

...... die, na de eerste storm van verontwaardiging, waarschijnlijk snel zal plaatsvinden in de overeenkomstige speciale disciplines, zullen - daar ben ik van overtuigd - mijn resultaten volledig bevestigen en in detail aanvullen. Dan zullen de mensen weer vragen waarom ze er niet eerder aan gedacht hebben.  

...Als je eenmaal de "universele sleutel" hebt gevonden, is het betrekkelijk eenvoudig om met dit voorlopige inzicht alle deuren te ontsluiten. De schellen vallen je als het ware van de ogen!

Dr.med. Mag.theol. Ryke Geerd Hamer

Op weg naar de Germanische Heilkunde

Wat betekent dit? In de loop van zijn leven was Dr. Hamer voortdurend "op weg naar de Germanische Heilkunde", omdat hij eerst de natuurwetten opnieuw ontdekte en deze vervolgens zijn leven lang bleef onderzoeken. "Op dit pad" gebeurden veel dingen met hem. Helaas waren deze ervaringen vaak nogal onaangenaam.

En wij, ieder van ons individueel, maar ook wij als menselijke gemeenschap, zijn ook op het pad....
 

Wat is eigenlijk Germanische Heilkunde® ?

De moderne geneeskunde is begonnen met het onderzoeken van het menselijk lichaam om het zogezegd beter te kunnen genezen wanneer het ziek is. Dit was, zoals zal worden aangetoond, in beginsel onvolledig, omdat uit puur enthousiasme voor het ontdekken van de mechanisch-biochemische verbanden, de psyche en de hersenen volledig werden veronachtzaamd.

Evenzo werden, zolang de zon om dogmatische redenen niet als de centrale ster werd beschouwd, de banen van de planeten verkeerd begrepen als spiraalbanen rond de aarde, hetgeen niet alleen onzinnig was maar ook moeilijk te berekenen. Sinds Galileo echter de zon als centrale ster van ons planetenstelsel heeft herontdekt, zijn de banen van de planeten vrij eenvoudige banen rond de zon.

De artsen van vroegere eeuwen of millennia hadden doorgaans de psychologische verbanden in het centrum van hun overwegingen geplaatst, zowel wat de diagnose als wat de therapie betreft. Natuurlijk waren zij niet in staat hun bevindingen te staven op basis van anatomie, fysica en biochemie, d.w.z. de moderne natuurwetenschappen, maar zij verzamelden hun ervaring voornamelijk psycho-intuïtief, hetgeen vandaag de dag nog steeds als onbelangrijk wordt beschouwd en wordt afgekeurd. Beide manieren van kijken zijn onvolledig, beide manieren van kijken laten de hersenen min of meer buiten beschouwing. Over het geheel genomen stond de psycho-intuïtieve manier van kijken echter nog dichter bij de ware omstandigheden, want we zien welke verschrikkelijke gevolgen een zuiver organisch georiënteerde geneeskunde heeft. Anderzijds kan men natuurlijk niet tot een reproduceerbare systematische synopsis komen als men niet het gehele biologische veld omvat.  

In werkelijkheid bestaat het onderscheid tussen psyche, hersenen en orgaan strikt genomen niet, want in werkelijkheid is het een voortdurend synchrone drie-eenheid, nl:

Psyche - Hersenen - Orgaan

Alle processen van psyche en orgaan zijn verbonden door de hersenen en worden daar gecoördineerd. De hersenen zijn als het ware de grote computer van ons organisme, de psyche wordt de programmeur, lichaam en psyche zijn op hun beurt samen het succesorgaan van de computer, zowel bij een optimale programmering als bij een verstoring van het programma. Want het is geenszins alleen zo dat de psyche de hersenen en het orgaan programmeert, maar het orgaan is ook in staat om een automatische programmering van de hersenen en de psyche teweeg te brengen in het geval van verwondingen, botbreuken en dergelijke. Deze voortdurende wisselwerking tussen psyche, hersenen en orgaan, met de hersenen als de grote computer van ons gehele organisme, ontwikkeld in de loop van miljoenen jaren, moeten we in gedachten houden als we de biologische wetten van de Germanische Heilkunde® (aanvankelijk NIEUWE GENEESKUNDE genoemd) willen begrijpen. Maar de Germanische Heilkunde® omvat niet alleen de relatie tussen psyche, hersenen en orgaan, zij geeft ook de embryologisch-ontogenetische verklaringen om te begrijpen waarom de afzonderlijke relaiscentra zich bevinden op de plaatsen van de hersenen waar wij ze aantreffen. En het verklaart ook de verbindingen tussen de verschillende kiembladen en de daaruit voortvloeiende verschillende histologische formaties van zowel de kankertumoren als de normale weefsels. Want op elke plaats van de kanker vinden we het histologisch patroon van weefsel dat daar embryologisch thuishoort.

Daarnaast omvat het nog een andere coördinatiecirkel, die de relatie ziet tussen de verschillende gedrags- en conflictpatronen in grotere eenheden (familie, clan, horde, roedel, kudde, enz.), en deze synopsis uitbreidt tot de gehele kosmos, en de co-existentie ziet die zich in de loop van miljoenen jaren heeft ontwikkeld met elkaar en in symbiose met andere rassen, soorten, wezens in een kosmisch kader.

De 3e wet van de Germanische Heilkunde®, "Het ontogenetisch systeem van tumoren en kankerequivalente ziekten" deelt alle zogenaamde ziekten in volgens de verwantschap van de kiembladen: het binnenste, het middelste en het buitenste kiemblad, die zich reeds in het begin van de ontwikkeling van het embryo vormen.

Elke cel of orgaan van het lichaam kan niet alleen worden ingedeeld bij één van deze zogenaamde kiembladen, maar tot elk van deze kiembladen behoren ook, om met de ontwikkeling verband houdende redenen, bepaalde hersendelen en ook histologische formaties.

Bovendien gedragen grote hersenengestuurde organen en oude hersenengestuurde organen zich precies omgekeerd evenredig ten aanzien van celvermeerdering en celafbouw of celvermindering, tijdens de conflict-actieve en conflict-opgeloste fasen. Dat wil zeggen:

De cellen of organen die zich vanuit het binnenste kiemblad ontwikkelen, hebben hun relais in de hersenstam en zorgen voor celvermeerdering met in het geval van kanker compacte tumoren van het adeno-celtype (bv. in de lever, de long [ronde haarden], de darm).

De cellen of organen die zich uit het buitenste kiemblad hebben ontwikkeld, ondergaan een celvermindering of -afbouw in de vorm van zweren of ulceraties of een verlies van functie op organisch niveau, bijvoorbeeld diabetes of verlamming.

In het middelste kiemblad onderscheiden we een oudere en een jongere groep:

De cellen of organen die tot de oudere groep van het middelste kiemblad behoren, hebben hun relais in de kleine hersenen, d.w.z. zij behoren nog tot de oude hersenen en maken daarom in het geval van kanker ook compacte tumoren in de conflictactieve fase, en wel van het adenoïde celtype (b.v. borst, melanoom, mesothelioom = pericardium, pleura, buikvlies).

De cellen of organen die tot de jongere groep van het middelste kiemblad behoren, hebben hun controleplaats in het hersenmerg van de grote hersenen en maken, in geval van kanker, necrose of weefselgaten, b.v. door celafbouw, in de conflictactieve fase (de gaten in het bot, in de milt, in de nier of in de eierstok).

Hieruit blijkt dat kanker geen onzinnige gebeurtenis is van toevallig wild geworden cellen, maar een zeer goed te begrijpen en reeds voorspelbaar proces, dat zich zeer nauwkeurig aan de ontogenetische condities houdt.

Volgens de 4e wet van de Germanische Heilkunde® "Het ontogenetisch-conditionele systeem van microben" breken de door de oude hersenen gestuurde organen hun tumoren met behulp van speciale microben weer af, terwijl evenzo in de genezingsfase de gaten en zweren van de door de grote hersenen gestuurde organen met behulp van virussen(?) en bacteriën met behulp van zwellingen weer worden opgevuld.

Tot nu toe hadden wij microben slechts beschouwd als de veroorzakers van de zogenaamde besmettelijke ziekten en deze opvatting leek voor de hand te liggen omdat wij deze microben altijd aantroffen bij de zogenaamde besmettelijke ziekten. Maar dit was niet waar. Omdat deze vermeende besmettelijke ziekten altijd werden voorafgegaan door een conflict-actieve fase. En alleen met de oplossing van het conflict mogen deze microben actief worden. Ze worden gestuurd en geactiveerd door onze hersenen. En zij helpen ons in die zin dat zij de gevolgen opruimen van de kanker die overbodig is geworden, d.w.z. de tumor die niet meer nodig is nadat hij zijn taak heeft vervuld, of waarbij de bacteriën en virussen(?) helpen om de gaten, necrose, weefselvernietiging van de kleine hersenen weer op te bouwen. Zo zijn zij onze trouwe helpers, onze gastarbeiders.

Het idee van het immuunsysteem als het leger dat de kwade microben bestrijdt, was gewoon verkeerd. Want de microben zijn niet de oorzaak van ziekten, maar zij zijn de optimalisatoren van de genezingsfase.

De 5e wet, "De wet van het begrijpen van elke zogenaamde ziekte als onderdeel van een (ontwikkelingsbegrijpelijk) zinvol speciaal biologisch programma van de natuur" (SBS), zet de hele geneeskunde op zijn kop. Inderdaad, als men de ziekten van de onderscheiden kiembladen afzonderlijk bekijkt, vindt men dat er duidelijk een biologische betekenis is. Aangezien wij de vermeende "ziekten" in de Germanische Heilkunde® (aanvankelijk NIEUWE GENEESKUNDE genoemd) niet meer opvatten als "kwaadaardigheden", ongelukken van de natuur of straf van God, maar als delen of afzonderlijke fasen van onze SBS van de natuur, heeft sindsdien de biologische zin die in elk SBS besloten ligt, een beslissende betekenis. Het speciale programma heeft dus een zinvol biologisch doel of met het SBS moet iets zinvols of zinvol-biologisch noodzakelijks worden bereikt. Het biologische doel van een moeder/kind-conflict is bijvoorbeeld dat het organisme extra borstklierweefsel aanmaakt om het kind, dat door een ongeluk een ontwikkelingsstoornis doormaakt, te helpen door het meer moedermelk te geven.

Voor vrouwen in zogenaamde beschaafde landen vinden deze processen gewoonlijk plaats buiten de borstvoedingsperiode. Dus als een vrouw in de beschaving een moeder/kind-conflict heeft, terwijl zij geen borstvoeding (meer) geeft, dan groeit zo'n melkkliertumor en imiteert het doel om meer melk te willen geven aan de zuigeling, die als kind wel aanwezig is, maar meestal niet meer als baby.

Dit is wat onze moderne artsen ertoe heeft gebracht deze tumor te beschouwen als iets volkomen zinloos, ziekelijks, als een degeneratie van de natuur, omdat zij het begrip van de oorspronkelijke betekenis waren kwijtgeraakt.

Men kan echter niet werken in de Germanische Heilkunde® zonder vast te stellen of men links- of rechtshandig is. Want bij de rechtshandige vrouw is de linkerborst verantwoordelijk voor het kind en de moeder van de vrouw en het nest, en de rechterborst voor de partner of partners, waaronder eigenlijk alle andere mensen vallen, behalve kleine kinderen of mensen en dieren die als kinderen worden gezien. Bij de linkshandige vrouw is het net andersom.

Als men applaudisseert, zoals in het theater, is de bovenste hand de leidende hand, d.w.z. die bepaalt de handigheid. Als de rechterhand bovenaan ligt, bent u rechtshandig; omgekeerd, als de linkerhand bovenaan ligt, bent u vanuit de hersenen linkshandig. Deze test is zeer belangrijk om te weten te komen op welke hersenhelft iemand werkt, want er zijn veel omgeschoolde linkshandigen die denken dat ze rechtshandig zijn. Maar het is evenzeer van belang te weten hoe oud de patiënte is, van welk geslacht en of er rekening moet worden gehouden met hormonale bijzonderheden of ingrepen, b.v. anticonceptiepil, bestraling van de eierstokken, hormooninname, menopauze, enz.

De biologische conflicten kunnen slechts evolutionair worden begrepen als archaïsche conflicten, die in principe analoog zijn bij mens en dier. Het dier voelt de meeste van deze biologische conflicten nog echt aan, wij mensen voelen ons vaak daarvan weggevoerd. Voor het dier is een brok die het niet kan doorslikken eigenlijk een stuk voedsel, voor de mens kan het ook een briefje van duizend mark zijn of een gewonnen loterij.

In de Germanische Heilkunde® zijn operaties geenszins principieel en in alle gevallen af te wijzen. Ze moeten alleen individueel en volgens gezond verstand worden geïndiceerd, d.w.z. als het redelijk lijkt, als een spontane genezing te lang zou duren, of als er gevolgconflicten zijn ontstaan, b.v. als een patiënte zich misvormd voelt door de knobbel in haar borst en er een melanoom is ontstaan als gevolg van een DHS - maar altijd alleen volgens de criteria van de Germanische Heilkunde®.

De behandeling met geneesmiddelen is geenszins het exclusieve domein van de schoolgeneeskunde. Alle geneesmiddelen die symptomatisch goed zijn, moeten worden gebruikt ten bate van de patiënt en volgens het criterium of de arts ze ook bij zijn eigen vrouw zou gebruiken.

De Germanische Heilkunde® is een empirische natuurwetenschap. Het is gebaseerd op 5 empirisch gevonden biologische wetten die kunnen worden toegepast op elk individueel ziektegeval bij mensen en zoogdieren in strikt wetenschappelijke zin.

De onwetendheid van deze wetten in medisch-klinische zin heeft ons belet ooit de geneeskunde juist te classificeren of zelfs maar één ziekte juist te zien of te beoordelen.

Copyright by Dr. med. Ryke Geerd Hamer

Vertaling: Nederlandse werkgroep