AIDS - Hoe de diagnose dodelijk kan zijn!

Al in 1987, toen het ontstaan van de “AIDS"-paniekzaaierij net in volle gang was, schreef ik in mijn boek "Legacy of a New Medicine" dat "AIDS" de grootste hoax van onze eeuw was, en vanwege verschillende goede redenen!

Het belangrijkste argument tegen "AIDS" als een aparte "ziekte" is de kennis die getrokken kan worden uit het ontogenetisch bepalende systeem van tumoren en het daarvan afgeleide ontogenetisch bepalende systeem van microben (schimmels, bacteriën, virussen?).

Zoals mijn empirisch onderzoek bij meer dan 15.000 patiënten bewijst, is de werking van een "kwaadaardig" virus dat de eigen afweer van het lichaam als het ware wil vernietigen, los van de psychologische en cerebrale processen - d.w.z. als het ware in een reageerbuis, ondenkbaar, zelfs heel gemakkelijk te weerleggen.

De ERK (IJzeren Regel van Kanker) stelt dat elke zogenaamde ziekte, d.w.z. een speciaal programma van de natuur (niet alleen kanker), in gang wordt gezet door een DHS (Dirk Hamer Syndroom), d.w.z. een heel specifieke, biologische conflictshock, die in dezelfde seconde een HAMERSE HAARD, detecteerbaar in het computertomogram van de hersenen, in het hersenrelais dat verantwoordelijk is voor het orgaan veroorzaakt en overeenkomstige veranderingen, tumoren, verlammingen, functiestoornissen, enz. in het orgaan veroorzaakt.

Het ontogenetisch bepaalde systeem van tumoren, dat ik in 1987 vond, deelt nu alle kanker en met kanker gelijk te stellen ziekten in naar verwantschap met de kiembladen, d.w.z. naar de drie kiembladen Endoderm - Mesoderm - Ectoderm, die zich al in de eerste weken van de menselijke embryonale ontwikkeling vormen.

Vanwege de met ontwikkeling samenhangende redenen behoort tot elk van deze kiembladen een specifiek hersendeel, een specifieke soort conflictinhoud en een specifieke histologische celvorming.

Het ontogenetisch bepaalde systeem van microben wijst nu de microben toe aan de drie kiembladen:

1. dat de oudste microben (schimmels en schimmelbacteriën (mycobacteriën)) verantwoordelijk zijn voor het endoderm, tot op zekere hoogte ook voor het cerebellaire mesoderm, maar in elk geval alleen voor de organen die door de oude hersenen worden bestuurd, en
2. dat de oude microben, namelijk de bacteriën, verantwoordelijk zijn voor het mesoderm en alle organen die erdoor gevormd worden, en
3. dat de jonge, zogenaamde microben, namelijk de virussen (? als ze bestaan), die in strikte zin geen echte microben zijn, d.w.z. geen levende wezens, uitsluitend verantwoordelijk zijn voor het ectoderm, of voor de door de hersenschors aangestuurde organen.

Opmerking: Dr. Hamer dacht in het begin van zijn onderzoek (want zo werd het tijdens zijn studie onderwezen) dat er zogenaamde virussen bestonden. Maar van aanvang af aan heeft hij deze als helpers gezien. Toen hij zijn volgende ontdekkingen deed, begon hij te twijfelen aan hun bestaan.... het is te begrijpen dat hij in zijn latere publicaties, waarin hij het verloop van vagotonie van ectodermale delen van organen beschreef, de term: "virussen, als ze bestaan" gebruikte. In de laatste fase van zijn onderzoekswerk was hij er zeker van dat in de loop van de vagotone, restitutieve fase van het ectodermale weefsel, het organisme geen extra helpers nodig heeft.

"Competent" in deze zin betekent dat elk van de microbengroepen alleen bepaalde orgaangroepen "bewerkt" die hetzelfde kiembladverwantschap hebben, d.w.z. uit hetzelfde kiemblad afkomstig zijn.

De enige uitzondering is het "grensgebied" van de mesodermale, door de kleine hersenen aangestuurde organen, die zowel (overwegend) door de mycosen en mycobacteriën worden "bewerkt", als (minder vaak) door de bacteriën die normaal verantwoordelijk zijn voor de organen van het middelste kiemblad (mesoderm) die door het hersenmerg van de grote hersenen worden aangestuurd.

Het tijdstip vanaf wanneer de microben mogen "verwerken" hangt niet af van externe factoren, zoals we tot nu toe allemaal ten onrechte hadden aangenomen, maar wordt uitsluitend bepaald door ons computerbrein. Het is altijd het begin van de fase van conflictoplossing, d.w.z. de genezingsfase.

Het tweefasige karakter van de ziekten als het conflict opgelost is: Tot nu toe kenden we in de zogenaamde moderne geneeskunde naar verluidt ca. 1000 ziekten, ongeveer de helft "koude ziekten" zoals kanker, angina pectoris, MS, nierinsufficiëntie, diabetes, enz. en de andere helft "warme ziekten" zoals gewrichtsreuma, nierontsteking, leukemie, hartaanvallen, infectieziekten, enz. We vonden de microben altijd "apathogeen" bij de "koude ziekten", d.w.z. ze deden niets. Bij de "warme ziekten" daarentegen vonden we ze altijd "zeer virulent", d.w.z. we geloofden altijd dat ze een orgaan "aanvielen" of aangevallen hadden.

We geloofden nu dat het er om ging, het verdedigingsleger van ons lichaam, het zogenaamde "immuunsysteem", te mobiliseren tegen het venijnige aanvalsleger van microben of zelfs kankercellen die ons wilden vernietigen. Dit idee was fout - niets ervan was waar geweest. We moeten helemaal opnieuw beginnen met onze "Nieuwe Geneeskunde"!

Wat heeft dit alles met "AIDS" te maken?

Voor "AIDS" gaat onze belangstelling uit naar virussen. Voor deze hebben we uit het ontogenetisch bepaalde systeem van microben vernomen dat ook de virussen (als ze bestaan) hun vaste plaats in dit systeem hebben: Ze zijn verantwoordelijk voor alle organen die uit het ectoderm (buitenste kiemblad) voortkomen en worden aangestuurd door de hersenschors. Ze "bewerken" deze organen, zoals gezegd, uitsluitend in de genezingsfase. De begeleidende symptomen zijn: Vagotonie, meestal koorts, zwelling van de opperhuid of het slijmvlies, en onder de verschillende slijmvliezen uitsluitend zwelling van het plaveisel slijmvlies! Het spreekt voor zich dat zulke duidelijke symptomen natuurlijk steevast gepaard gaan met een hele reeks bloed- en serumreacties.

Wat het "immuunsysteem" betreft, deze wollige, ongedefinieerde term die overal gebruikt wordt, lukraak in de conflict-actieve en conflict-opgeloste fase, bij kanker, sarcoma's en leukemie, lukraak over de hele linie zoals bij alle "besmettelijke ziekten", kwam de vroegere volledige onwetendheid over de aard van de ziekten ook overeen met een totaal onvermogen om de veelheid van feiten en symptomen uit het serologische en hematologische veld juist te beoordelen en te classificeren.

Het zogenaamde HIV virus, als het al bestaat (het werd door zijn "ontdekkers" een "immuundeficiëntie virus” genoemd), werd vooral opgevat als dat "degenen die getroffen waren door de dodelijke epidemie AIDS" uiteindelijk stierven aan cachexie en panmyelophthisis (o.r. + l.b.4)¹ d.w.z. dat ze geen bloed meer konden produceren.

1 Informatie tussen haakjes uit de Wetenschappelijke Tabel van de Germaanse Nieuwe Geneeskunde, verkrijgbaar bij Amici di Dirk.

We vinden hetzelfde proces bij botkanker of beter ‘botverlies-kanker’, d.w.z. osteolyse in het skelet, die altijd gepaard gaat met panmyelophtisis (bloedarmoede) en waarvan het bijbehorende conflict, afhankelijk van de lokalisatie van het aangetaste deel van het skelet, een specifiek inbreuk op de eigenwaarde conflict is.

De remedie van zo'n inbreuk op de eigenwaarde-conflict zou de vernieuwde callusvorming van botosteolyse (recalcificatie) zijn met de verschijnselen van leukemie.

Mocht een "AIDS" patiënt er tegen alle verwachtingen in slagen zijn eigenwaarde weer op te bouwen, dan komt hij “van de regen in de drup" bij conventionele dokters en wordt hij pseudo-therapeutisch doodgemaakt met chemo.

Voor de volledigheid zou ik eigenlijk veel argumenten tegen "AIDS" moeten opnoemen, maar dat is in deze beknoptheid niet mogelijk. Ik wil er slechts een paar noemen die me belangrijk lijken.

• Niemand heeft ooit een obligate symptomatologie waargenomen na een zogenaamde HIV infectie, zoals men dat gewend is bij mazelen of rodehond.
• HIV virussen zelf worden nooit bij AIDS patiënten gevonden.
• De T-lymfocyten zouden een beslissende rol spelen bij het "verworven immuundeficiëntiesyndroom AIDS", maar slechts één op de 10.000 van hen zou "een fragment van een virus" gefagocyteerd hebben, een virus waarvan in "AIDS" patiënten helemaal geen hele exemplaren te vinden zijn.
• Omdat er geen eigen "AIDS" symptomen zijn, staat de deur wijd open voor een willekeurige medische diagnose: Als iemand geen positieve HIV test heeft en ziek wordt van bijvoorbeeld kanker, reumatoïde artritis, sarcoom, longontsteking, diarree, dementie, schimmelinfecties, tuberculose, koorts, herpes of allerlei neurologische verschijnselen of stoornissen, dan zijn dat volgens de huidige opvattingen allemaal volkomen normale veel voorkomende ziekten. Heeft dezelfde persoon echter een positieve HIV test, dan zijn dit allemaal onmiddellijk kwaadaardige "AIDS symptomen", men zou bijna willen zeggen "AIDS uitzaaiingen" die wijzen op de spoedige kwellende dood van de onfortuinlijke "AIDS" patiënt.
• Het is ook heel vreemd dat "AIDS", als veronderstelde virale ziekte, zich heel anders zou gedragen dan alle andere virale ziekten, die wanneer de antistofstest positief is altijd als voorbij of ‘over’ worden beschouwd. Het belangrijkste is echter een feit dat door alle onderzoekers slechts terloops wordt genoemd, maar dat nog niemand ertoe heeft aangezet actie te ondernemen: Alleen degene die wéét dat hij HIV-positief is, of gelooft dat hij het is, krijgt "AIDS"!

Vreemd dat nog niemand dit verbazingwekkende verschijnsel onderzocht heeft? We kennen hele volkeren die 100% HIV-positief zijn, bij wie niets gebeurt. Chimpansees zijn weliswaar HIV-positief, maar hebben nooit last van een enkel symptoom dat op "AIDS" zou kunnen lijken.

Het hele gebeuren moet dus iets met de psyche te maken hebben. Om preciezer te zijn: Als mensen pas merkbaar ziek worden als ze te horen hebben gekregen dat ze HIV-positief zijn, dan is het hoog tijd om je voor te stellen wat er omgaat in de psyche van zo'n patiënt die zo'n verwoestende diagnose te horen krijgt met een sterfteprognose van 50%!

Zijn onze dokters zo zielloos dat niet één van hen zich heeft kunnen voorstellen wat er omgaat in het hoofd van een patiënt die bruut geconfronteerd wordt met zo'n verwoestende diagnose?

De patiënt weet niet dat het allemaal lariekoek is. De arme kerel neemt het voor waar aan, vooral omdat het hele theater professioneel voor hem gespeeld wordt!

Copyright by Dr. med. Ryke Geerd Hamer 

Vertaling: Nederlandse werkgroep