Het Dirk Hamer Syndroom - DHS

Mensen hebben altijd al het gevoel gehad dat er een verband bestaat tussen psychologische conflicten, emoties en ingrijpende ervaringen en schokken in het leven van mensen, zoals de dood van een partner of kind. Onder meer de Duitse taal getuigt hiervan in talloze idiomen en uitdrukkingen.

In het hiernavolgende zal kort worden ingegaan op de mate waarin de mens biologische conflicten reeds heeft benaderd vanuit het oogpunt van hun essentie en inhoud:

• Ik werd getroffen door de bliksem
• het raakte me diep
• het ging door merg en been, door en door.

De kennis, die er eigenlijk altijd al was, werd pas in de 20e eeuw volledig uit het oog verloren door artsen en wetenschappers, eigenlijk hoogst verrassend, na de soms al verbazingwekkende toenaderingen tot de kern van de zaak.

Vandaag de dag hebben wij mensen de relatie met onze omgeving en met ons medeschepsel, het dier, grotendeels verloren. Alleen zo kon het min of meer instinctloze idee van "intellectuele conflicten" ontstaan, die geen enkele relatie hebben met de biologische werkelijkheid. In werkelijkheid voelt en ziet de mens volgens archaïsche biologische beheersingscircuits, hij voelt biologische conflicten, terwijl hij zich inbeeldt dat hij los van de natuur kan denken.

Het DHS is het Dirk Hamer Syndroom, zoals ik het noemde toen ik zelf zo geschokt was door de dood van mijn zoon en teelbalkanker kreeg. Het is een ernstige, zeer acute dramatische en isolerende conflictervaringsschok die het individu "op het verkeerde been" zet.

Het DHS heeft de volgende kenmerken en betekenissen:

• het ontstaat als een onverwachte schokervaring van een biologisch conflict - in een seconde,
• het bepaalt de biologische conflictinhoud - het daaropvolgende conflict gaat op dit "spoor" verder,
• het bepaalt de lokalisatie van de Hamerse Haard (HH) in de hersenen - door de inhoud van het biologisch conflict,
• het bepaalt de lokalisatie van de kanker in het orgaan - door de inhoud van het biologisch conflict te bepalen en de lokalisatie van de HH in de hersenen vast te stellen,
• het verandert onmiddellijk de vegetatieve toon, veroorzaakt permanente stress - zogenaamde permanente sympathicotonie.

Er is geen conflict op zich, maar elk conflict heeft altijd een zeer specifieke inhoud. Dit is bepaald in de seconde van het DHS. De inhoud van het conflict ontstaat associatief, d.w.z. door onwillekeurige toewijzing van gedachten en gaat meestal aan het filter van ons verstand voorbij.

Alleen de gewaarwording op het moment van het DHS beslist over de conflictinhoud en dus over het "spoor" waarlangs het verdere biologische conflict verloopt. Aldus associeert het onderbewustzijn de conflictueuze inhoud van het door het DHS getriggerde biologische conflict met een biologisch gebied van verbeelding, b.v. gebied van moeder/kind relatie of gebied van territorium of gebied van water of gebied van angst in de nek of gebied van eigenwaarde of soortgelijke gebieden.

Ook hier weet het onderbewustzijn - in de seconde van het DHS - precies hoe het differentiëren moet: Nooit maakt een gevoel van eigenwaarde-conflict (SWE) op seksueel gebied b.v. ("jij watje") osteolyse van de halswervelkolom, maar altijd bekkenkanker. Nooit zou een SWE conflict in de moeder/kind relatie ("jij ravottende moeder") osteolyse van het bekken veroorzaken, maar altijd een kanker van de humeruskop (bovenarmkop) links (bij de rechtshandige vrouw).

Wij denken dat wij denken, in werkelijkheid wordt er met ons gedacht.

Deze conflictshock, die het individu onvoorbereid "op het verkeerde been" zet, is echter een noodzaak, zodat het organisme kan overschakelen op een nood- of speciaal programma om de onverwacht optredende situatie überhaupt het hoofd te kunnen bieden. Want op het moment van dit DHS schakelt het speciale programma in, praktisch synchroon: in de psyche, in de hersenen en in het orgaan en is ook daar waarneembaar, zichtbaar en meetbaar! In het computertomogram van de hersenen bijvoorbeeld zien deze veranderingen (Hamerse Haard) er dan uit als concentrische ringen van een schietschijf, of als het beeld van een wateroppervlak waarin een steen is gevallen.

Precies vanaf het DHS heeft de patiënt een permanente stress, d.w.z. hij heeft zeer koude handen en voeten, hij denkt dag en nacht aan zijn conflict, en probeert het op te lossen. Hij kan 's nachts niet meer slapen, en als hij dat wel doet, dan alleen in de eerste helft van de nacht, om het half uur, hij heeft geen eetlust meer, hij vermagert. Deze toestand verandert pas weer als de patiënt dit conflict heeft opgelost (verdwenen is). Dan vindt immobilisatie (stillegging) plaats. De psyche moet herstellen. De patiënt voelt zich slap en moe, maar is opgelucht, heeft een goede eetlust, het lichaam is warm, vaak koorts en hoofdpijn. De patiënt slaapt goed, maar meestal pas om drie uur 's nachts. Dit mechanisme is van nature zo ingesteld dat individuen met vagotonie pas slapen als de dag aanbreekt, zodat een potentieel gevaar (b.v. een roofdier) hen niet in hun slaap verrast. Alle patiënten slapen overdag veel en erg veel.

Aangezien wij dit DHS gewoonlijk later willen en moeten reconstrueren, is het feit dat wij het op alle 3 niveaus moeten kunnen vinden een grote kans voor ons psycho-organisch-rechercheachtig onderzoek!

Wij hebben nu voor de 2e keer in de geneeskunde de mogelijkheid om bij onze vermeende "ziekten", die wij nu onderdelen van "Zinvolle Biologische Speciale Programma's" (SBS) noemen, een correcte berekening te maken, zoals wij dat vroeger bijvoorbeeld bij zwangerschap konden.

Dit criterium maakt de Germanische Heilkunde van meet af aan tot een wetenschap in strikt wetenschappelijk-biologische zin. Het stelt ons in staat elk geval te reconstrueren en te reproduceren, wat nog nooit eerder in de geneeskunde was gedaan.

Het DHS is de basis van de ijzeren regel van kanker, is de spil van alle diagnostiek. Het is prachtig dat we nu echt kunnen rekenen en begrijpen. Wij moeten mentaal in de huid van de patiënt kruipen voor dat moment van het DHS en ons voorstellen hoe de algemene situatie was op dat moment van het DHS. Alleen vanuit de situatie op dat moment kunnen we dan begrijpen waarom dit probleem iemand trof als een biologisch conflict, waarom het zo dramatisch was, waarom de betrokkene op dat moment geïsoleerd was of niemand had om erover te praten, en waarom het probleem conflictueus was. Als je iemands DHS aanraakt, krijgen ze meestal vochtige ogen. Dit is een teken van zijn emotionele affectiviteit. Het is dus belangrijk dat u het DHS goed begrijpt, want dan hebt u de helft van de Germanische Heilkunde al begrepen.

Maar in de seconde van het DHS, kan er meer gebeuren:

In deze seconde wordt het spoor gelegd, of beter gezegd, wordt het verdere spoor gelegd, die altijd in de daaropvolgende tijd meeloopt, waarover de trein altijd in de daaropvolgende tijd weer rolt. Omdat in de seconde van het DHS, mensen en dieren ook de begeleidende omstandigheden van het DHS "opslaan" zonder zich ervan bewust te zijn. Het individu herinnert zich niet alleen de kleinste details op het moment van het DHS - zoals in het geval van een flitslicht momentopname - maar ook tonen of geluiden, geuren, allerlei soorten sensaties en smaken, en - het individu bewaart deze registraties praktisch voor het leven. Hieruit kunnen wij opmaken dat zij kwalitatief verschillen van die welke wij gewoonlijk ervaren en ons min of meer herinneren. Doet een van deze omstandigheden zich later opnieuw voor, dan kan het hele conflict terugkeren als een zogenaamde recidive. Dit betekent dat men altijd van zo'n zijspoor opklimt naar het hele spoor. Vandaar de naam spoor. Elk conflict dat opnieuw de kop opsteekt, komt echter niet sluipenderwijs, maar pas met een hernieuwde DHS.

Alle psychologische vragenlijststudies die objectief leken te zijn wanneer zij alleen vroegen naar het "verlies van een partner" en wilden onderzoeken of dit een verhoogde incidentie van kanker zou veroorzaken, zijn mislukt vanwege deze psychologische eigenaardigheden of het zeer speciale gevoel op het moment van het DHS.

Er ontwikkelt zich altijd een kanker in de seconde van het DHS!

Een goede arts moet zich dus kunnen verplaatsen in de ziel van een zuigeling, zelfs van een embryo, een oudere, een jong meisje of zelfs van een dier. Alleen dan kan hij het verschil ontdekken tussen een probleem - waarvan wij er honderden hebben - en een biologisch conflict.

Een ding als het DHS, dat in dezelfde seconde in de hersenen kan worden waargenomen als een Hamerse Haard, kan in godsdienstig-filosofische termen niet langer worden ontkend.

Copyright by Dr. med. Ryke Geerd Hamer

Vertaling: Nederlandse werkgroep