Pijn - in verschillende fasen

Pijn is een bijzonder moeilijk hoofdstuk. Er zijn verschillende soorten pijn: pijn in de conflict-actieve fase, zoals bij angina pectoris of een maagzweer, of pijn in de genezingsfase, veroorzaakt door zwelling of oedeem, maar ook door littekenvorming.

De pijnen in de conflict-actieve fase, zoals angina pectoris pijnen, verdwijnen onmiddellijk met de oplossing van het conflict. Deze pijn, zo u wilt, kan dan psychisch worden opgelost (altijd in de veronderstelling dat het conflict niet langer dan 9 maanden actief is geweest).

Anderzijds kan met de genezende pijn, die in principe iets positiefs is, alleen doeltreffend worden omgegaan indien de patiënt de verbanden begrijpt en zich aan de pijn aanpast alsof het een echte grote klus is die hij moet klaren. In principe heeft pijn een biologische betekenis bij mens en dier. Het hele organisme en het orgaan worden namelijk geïmmobiliseerd, zodat de genezing optimaal kan verlopen.

Bijvoorbeeld in het geval van genezing van botkanker, waar de verwijding van het periosteum ernstige pijn veroorzaakt tijdens de genezingsfase. Deze pijnen treden regelmatig op wanneer het periost wordt uitgerekt en het bot oedeemt tijdens de genezingsfase. Het is een goed teken en een belangrijk proces in de biologische botgenezing, omdat deze pijn het individu dwingt het aangetaste deel van het skelet stil te houden, dat gevaar loopt te breken als het wordt belast of functioneel wordt belast.

Het is belangrijk dat de patiënt begrijpt: pijn in het bot is in principe een goede zaak, want het is een zeker teken van genezing.

De spanning van het leverkapsel veroorzaakt ook pijn tijdens de zwelling van de lever in de genezingsfase van de lever, evenzo de zweren van de urineblaas, urineleider/ureter, nierbekken enz.

Of de intraductale mamma-ca van de melkkanalen, die een pijnlijk trekken in de borst veroorzaakt in de ca-fase, in vergelijking met de adenoïde mamma-ca, die weer alleen pijn doet in de laatste fase van de genezing, als gevolg van littekenverschrompeling. Vrouwen spreken dan van sterke, zelfs messensteekachtige pijn op de plaats van de knobbel, de zogenaamde littekenpijn. Deze pijn komt overeen met de diepe kleine hersenenpijn van de huid, die we ook in de rest van de menselijke lederhuid aantreffen, vooral sterk bij gordelroos tijdens de genezingsfase.

Er is ook littekenpijn in de late genezingsfase, b.v. bij het in stand houden van de pleurale effusie (pleurale vochtuitstorting) na pleurale kanker, of bij het in stand houden van de ascites, de genezingsfase na peritoneale kanker. De meeste kankers of zogenaamde ziekten worden pas ontdekt als ze al in de genezingsfase zijn.

Zelfs tandheelkundige botkanker, die ook pas pijn begint te doen als de genezingsfase net is begonnen. Hetzelfde geldt voor gaatjes in het tandglazuur, die alleen een gevoel van warm/koud en zoet/zuur veroorzaken als ze genezen zijn.... etc., etc.

De maagzweer en de zweer van de galwegen, die gevoed worden door het sensorische schorscentrum, veroorzaken pijn en kolieken in de conflict-actieve fase.

De jichtaanval met hevige pijn treedt altijd op wanneer een actieve verzamelbuis-Ca en een opgelost eigenwaarde-inbreukconflict (leukemie) tegelijkertijd aanwezig zijn.

We moeten ook de epileptoïde crisis bij hartaanvallen vermelden, omdat de patiënt in deze crisis het hele verloop van het conflict in snelle beweging herbeleeft, vandaar de hevige angina pectoris-pijn bij hartaanvallen. In de schoolgeneeskunde geloofden we altijd dat we dit hartzeer moesten "behandelen", om de patiënt pijnvrij te maken. Dat was een grote fout. We waren in staat om de patiënt pijnvrij te maken, maar in dat proces stierf hij.

Wij wisten niet dat deze angina pectoris in de epileptoïde crisis een biologisch doel had, die allesbepalend was voor de overleving. Want het "juiste verloop" van de epileptoïde crisis bepaalt ook de juiste exsudatie van het oedeem en dus de overleving. Het overgrote deel van de sterfgevallen bij hartaanvallen vindt plaats tijdens deze epileptoïde crisis. (Maar niet te verwarren met de angina pectoris pijnen die beginnen met de DHS, d.w.z. aan het begin van de conflict-actieve fase).

Ook te vermelden zijn de verschillende hoofdpijnen: Migraine of de gevreesde trigeminuspijn, die pas verschijnt nadat het conflict is opgelost. In het algemeen, alle hoofdpijnen die veroorzaakt worden door een hersenzwelling. Ook al neemt in principe elk cerebraal oedeem weer af, omdat het, zoals elk lichamelijk oedeem, in principe slechts van tijdelijke aard is, toch kan de patiënt aan de cerebrale druk overlijden voordat deze weer zou zijn gezakt, b.v. in geval van een zeer lange duur van het conflict of een te grote intensiteit van het conflict, ook in geval van een optelsom van meerdere gelijktijdige perifocale oedemen, ongunstige lokalisaties en ook recidieven.

Of na een algemeen eigenwaarde inbreuk conflict, wanneer de gehele hersenen (hersenmerg) tijdens de genezingsfase oedematiseren. Toen ik eens aan een Westduitse universiteit vroeg om een CT-scan van de hersenen bij een leukemiepatiënt, schudden de artsen alleen maar hun hoofd en vroegen wat ik met zo'n ongebruikelijk en overbodig onderzoek wilde. Toch vertoont geen enkele patiënt meer hersensymptomen dan de leukemiepatiënt.

Met de Germanische Heilkunde® kunnen we nu precies onderscheiden tot welke fase van de ziekte de pijn behoort, van welke kwaliteit ze is, hoe lang ze zal aanhouden, enz. Het tragische is dat patiënten meestal pas pijn krijgen als ze al in de genezingsfase zijn.

In het geval van "botkanker" is deze tijd ook altijd het begin van een fase die een van de meest gevreesde pijnen is, hoewel ze meestal beperkt zijn in de tijd. Zij kunnen zeer hardnekkig zijn en vereisen daarom een hoge kwaliteit van psychische zorg! Hoe beter de patiënt is voorbereid op de pijn van de botgenezing, hoe gemakkelijker hij/zij de pijn kan verdragen. Des te groter de paniek, des te sterker de pijn.

Het erge is dat in de huidige geneeskunde alle patiënten met kanker en ernstige pijn morfine of een morfine-achtig geneesmiddel krijgen toegediend. Deze morfine kan fataal zijn bij diepe vagotonie, zelfs met één injectie. Het verandert de hele hersentrilling op een vreselijke manier en neemt het moreel van de patiënt volledig weg. Vanaf dat moment zijn ook de darmen verlamd, d.w.z. dat voedsel niet meer verwerkt kan worden. De patiënt is wilsonbekwaam en merkt niet meer dat hij in feite wordt gedood, terwijl hij reeds in de genezingsfase was en binnen een paar weken weer gezond zou zijn geweest als alles op natuurlijke wijze was verlopen.

Aangezien pijn iets subjectiefs is, voelen de patiënten de pijn vele malen meer wanneer het effect van de morfine wegebt dan wanneer zij in de eerste plaats geen morfine hadden genomen. Zoals bekend, moeten de morfine doses daarom voortdurend worden verhoogd. Daarom is het toedienen van morfine altijd eenrichtingsverkeer geweest, een doden in termijnen.

Weten de dokters dit niet, vraag je je misschien af? Natuurlijk weten de dokters dit. Maar zij nemen het dogmatische en comfortabele standpunt in: "Pijn, dat is het begin van het einde, we kunnen er toch niets aan doen, dus laten we gewoon beginnen de zaak af te ronden". De natuurlijke genezing van kanker wordt om dogmatische redenen eenvoudigweg genegeerd, zodat kanker een dodelijke ziekte blijft en de niet-mondige patiënt kan worden gemanipuleerd.

Wanneer de patiënten later echter terugkijken op de relatief korte periode van pijn, zijn zij dankbaar dat zij gered zijn van de morfinedood, waaraan zij zeker zouden zijn bezweken na 2-3 weken morfine, Fortral, Valeron of Temgesic in de genezingsfase.

Op dezelfde manier kan chemo elk genezingsproces abrupt stoppen, dan is natuurlijk de pijn weg, deze zinvolle symptomen van genezing, maar de vermeende successen liggen alleen in het voorkomen van genezing, en dit ten koste van de meest ernstige vergiftiging van het hele organisme.

In het geval van de door de oude hersenen aangestuurde kankers wordt de kankergroei zelfs bevorderd door chemo, omdat het celvergiftiging de sympathicotonie verhoogt. In het geval van door de grote hersenen aangestuurde kankers daarentegen is het gebruik ervan volkomen onzinnig omdat het elk genezingsproces onderbreekt.

Tot nu toe heeft de schoolgeneeskunde geen onderscheid kunnen maken tussen de verschillende kiembladen, anders zou een oncoloog allang hebben opgemerkt dat chemo alleen in de genezingsfase enig effect kan hebben, als het al enig effect heeft, namelijk een stopzetting van de genezing.

De pseudo-therapie met cytotoxinen (chemo) die in dergelijke fasen van genezing werd toegediend, behaalde ten onrechte symptomatische "successen", en deze werden gekocht met verschillende rampzalige gevolgen: Het eerste is dat de chemo nu steeds verder moet worden voortgezet om te voorkomen dat de genezingsverschijnselen (pijn) terugkeren, wat in het geval van bijvoorbeeld botkanker natuurlijk neerkomt op een phtisis van het beenmerg en de zekere dood van de patiënt. Het tweede, nog grotere gevaar is dat met elke ronde chemotherapie het hersenoedeem wordt teruggedrongen, waardoor het gevaarlijke harmonica-effect ontstaat. Hierdoor vermindert de elasticiteit van de synapsen van de hersencellen radicaal, zij scheuren en kunnen leiden tot de door cytostatica veroorzaakte apoplectische hersendood van de patiënt.

De therapie volgens het systeem van de Germanische Heilkunde® bestaat er dus vooral in de verbanden aan de patiënt uit te leggen, hem het mechanisme van ontwikkeling en progressie van zijn zogenaamde ziekte duidelijk te maken. Dan hoeft de patiënt niet meer in paniek te raken, want als hij het systeem vanaf het begin, of zelfs al vóór zijn ziekte, heeft begrepen, zal hij de voorspelbare symptomen, vooral die van de genezingsfase, zonder zorgen kunnen verdragen. Hij weet dat elk afzonderlijk proces deel uitmaakt van een zinvol biologisch speciaal programma dat door Moeder Natuur voor ons welzijn is opgezet. En hij begrijpt nu heel goed wat er gebeurt en wat er moet gebeuren, en hij weet ook dat 95% van de patiënten overleeft met Germanische Heilkunde®.

Copyright by Dr. med. Ryke Geerd Hamer 

Vertaling: Nederlandse werkgroep