Ter bescherming van de volksgezondheid

Uittreksel uit een artikel van Friederike Beck

... en na tientallen jaren van klinische toepassing en therapie-onderzoek zijn cytotoxica (cytostatica = chemo = kanker-"kuren") op vele terreinen van de kankergeneeskunde een mislukking gebleken.

Quote uit Spiegel 1990

Op 21 mei 1997 wordt een zekere Dr. Hamer in Keulen in de buurt van zijn woning in de auto van zijn zoon door vier politieauto's aangehouden op de Luxemburger Straße, uit de auto gesleurd, omringd door acht politieagenten, in de boeien geslagen en gearresteerd, waarbij een pistool rechtstreeks op de maag van de 62-jarige wordt gedrukt. Hoewel Hamer op zijn correcte huisadres is, is de nutteloze reden voor de arrestatie "risico op onderduiken". Het blijkt dat Hamer's vermeende goede connecties met Spanje de schuldige zijn. Even later wordt hij voorgeleid aan een magistraat die de arrestatie bevestigt. De achtergrond van de eigenlijke motieven schemert door, die de laatstgenoemde verwoordt: 

Ik ben niet alleen. Er is druk. De mensen die de ontdekking van Dr. Hamer niet willen erkennen, zijn degenen die hem in de gevangenis hebben gestopt. Zij hopen ook dat hij geleidelijk aan vergeten zal worden.

Wie is Dr Hamer en waar ging dit allemaal over? Dr. Hamer wordt door sommigen die zijn boeken hebben gelezen of persoonlijke ervaring hebben, beschouwd als de ontdekker van vijf biologisch-medische natuurwetten, kortom de zogenaamde Germaanse Nieuwe Geneeskunde. Velen waarderen ook zijn menselijke kwaliteiten, bijvoorbeeld wanneer hij met een hoge mate van empathie en ongelooflijke intuïtie zelfs de meest verschrikkelijke en gênante conflicten ontrafelt en ze met hersen- en orgaanbevindingen in een heldere en begrijpelijke context plaatst.

Voor anderen, die zich hoofdzakelijk op televisie en kranten verlaten, klinken modewoorden als "wondergenezer" en "charlatan" ongetwijfeld in de oren.

In mei 1997 werd hij door de Keulse justitie beschuldigd van 13 overtredingen van het Heilpraktikergesetz (wet op de niet-medische beroepsbeoefenaars). In tien van de gevallen ging het om door een kliniek geregistreerde telefoontjes van een wanhopige patiënte vanuit haar ziekenhuisbed. Tien telefoontjes - tien keer pech voor Hamer. Voor de sensatiepers was het onmiddellijk duidelijk: "dertien doden - dertien ongelukkige kinderen en volwassenen werden het slachtoffer van de 'wondergenezer'".

Hamer's zoon, ook een dokter, publiceerde een persbericht terwijl hij nog onder de indruk was van de arrestatie. Vervolgens wordt hij opgeroepen voor verhoor door de staatsveiligheidsdienst (ja, die bestaan!) en wordt er een proces aangespannen wegens belediging van de staat.

Wat houdt het "Heilpraktikergesetz" (HPG) in? Hoewel het werd ondertekend door de Führer en Rijkskanselier Adolf Hitler, was het vrij progressief voor de jaren 1930, aangezien het de (Duitse) volksgezondheid moest beschermen tegen kwakzalvers, pillenventers en soortgelijke charlatans.

Waarom is de HPG hier in het spel gekomen? Reeds in 1986 werd Hamer's vergunning om als arts werkzaam te zijn door de administratieve rechtbank ingetrokken. Op dat moment was de redenering van het hof woordelijk: 

Er zijn geen aanwijzingen dat Dr. Hamer bereid of zelfs in staat zou zijn om zijn these van de "ijzeren regel van kanker" af te zweren of zich zelfs maar te bekeren.

De latere autoriteiten erkenden dat zij hier een gevaarlijke feitelijke discussie hadden moeten aangaan over de juistheid of onjuistheid van de toenmalige "ijzeren regel van kanker" en gebruikten daarom een magere zin uit het licentiereglement van de Duitse artsenvereniging: "In geval van een latere zwakte van het geestesvermogen moet de medische licentie worden ingetrokken". Hier staat niet meer en niet minder. In de volgende twee gevallen heeft de rechtbank te Koblenz zich beperkt tot een vermeende zwakheid van het geestesvermogen. Deze bewering kon alleen worden weerlegd door een psychiatrisch rapport, dat, zoals bekend was, Dr. Hamer zeker zou weigeren. Tijdens zijn opleiding en als internist in verschillende Duitse universitaire ziekenhuizen, had hij ook gewerkt op een psychiatrische afdeling - hij kende dus de "internen" daar. Zo werd in 1990 Dr. Hamer's vergunning tot uitoefening van de geneeskunde ingetrokken - omdat de rechtbank "een zwak vermoeden van geestesvermogens" had.

Maar ook zonder vergunning zou de internist, die intussen verschillende boeken had geschreven, niet noodzakelijk in conflict zijn gekomen met het HPG. Het voorwerp van de bescherming van deze wet is de volksgezondheid. Dit is alleen in gevaar als men ervan uitgaat dat Hamer's bevindingen van meet af aan volledig onjuist zijn. En dit is precies wat alle rechtbanken altijd hebben aangenomen en gedocumenteerd door het feit dat zij niet geïnteresseerd waren in het ophelderen van de feiten. Het hielp Hamer niet in het minst toen hij in de loop der jaren certificaten van verificatie van zijn Germaanse Nieuwe Geneeskunde® kon overleggen (inmiddels zijn er 26 van dergelijke documenten die de juistheid van zijn Biologische natuurwetten bevestigen). Vele eveneens gerenommeerde artsen, professoren, medische officieren certificeerden de "werking" van zijn Germaanse Nieuwe Geneeskunde®.

De massamedia had nooit een goed woord over voor Hamer. Was het motto in de eerste jaren na de ontdekking (1981) van zijn "ijzeren regel van kanker" "doodzwijgen", sinds dit jaar (1995) is het motto "doodschreeuwen". Zeker, bijna iedereen zal zich nu wel op de een of andere manier geïnformeerd voelen over de zaak "Olivia", en het is geenszins de bedoeling om hier een discussie aan te gaan over zaken die al tot in den treuren zijn besproken. Nog even dit: de officiële geneeskunde ontdekte het meisje heel snel als "hun" geval. Het kind had een optisch duidelijk zichtbare tumor, die werd gebruikt om zelfs de laatste burger te overtuigen van de vermeende "noodzaak" van chemotherapie. Een ongelooflijke golf van propaganda werd ontketend - de media organiseerde een vrolijke klopjacht. De betrokkenen kregen er geen woord tussen, of hoogstens flarden van woorden. Maar de officiële boodschap was duidelijk: kanker: chemo goed - Hamer tegen chemo: gek!

De Oostenrijkse "Kurier" van 9/8/1995 formuleerde het in een notendop: "Het is schokkend dat mensen in hun wanhoop blindelings de psychopaat volgen. En schokkend dat justitie er kennelijk niet in slaagt zich te ontdoen van deze zwaar gestoorde engel des doods. Hij heeft dringend internering nodig - en therapie."

Dat dergelijke uitlatingen geen uitglijders, maar een methode waren, werd bewezen door de Oostenrijkse Raad voor de Journalistiek, die in een brief liet weten dat hij in zijn plenaire vergadering niets had gevonden om bezwaar tegen te maken.

Het was geen toeval dat de Oostenrijkse minister van Milieu en Gezinszaken op 28 juli 95 om 22.00 uur op het ORF-journaal zijn poot stijf hield: "... daarom ben ik er duidelijk voorstander van dat de kleine Olivia chemotherapie krijgt, en als ik de voogd van de kleine Olivia was, zou ik geen minuut aarzelen. Deze minister, voorzitter van de Oostenrijkse Kinderkankerhulp, is een succesvol farmaceutisch ondernemer en directeur van de volgende farmaceutische bedrijven: Bartenstein Ges.m.b.H., Genericon Pharma Ges.m.b.H., Lannacher Heilmittel Ges.m.b.H. Deze bedrijven produceren verschillende kanker-chemopreparaten, waaronder doxorubicine, dat wordt gebruikt voor Wilms-tumor. 

Een dag later, begon Olivia met de verplichte gedwongen chemotherapie. De ouders was de voogdij ontnomen.

Sinds dit jaar is het bijna onmogelijk geworden voor ouders met kinderen die aan kanker lijden om conventionele chemotherapie te vermijden... De rechterlijke macht begon met haar middelen uit te voeren wat de media in 1995 hadden voorbereid door de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE, en vooral haar ontdekker, krankzinnig te verklaren.

Alle mensen tot aan de artsen toe die met deze methode werkten, werden bestempeld als volgelingen van een soort sekte, in slavernij van een sekte-goeroe genaamd Hamer. Na dit vooroordeel adviseerden de media vervolgens de uitwijzing en vernietiging van Hamer. Cijfers van vermeende "slachtoffers", volledig uit de lucht gegrepen, dienden als valse legitimatie.

In Oostenrijk, België, Frankrijk, Spanje en Duitsland werden op verzoek van de verschillende artsenverenigingen procedures tot schorsing van de vergunning tegen verscheidene artsen ingeleid, d.w.z. dat er voorbeelden werden gegeven die in principe neerkwamen op de ruïnering van de betrokkenen. Hoewel alle procedures eindigden met de teruggave van de vergunning om de geneeskunde uit te oefenen, moesten de betrokken artsen er soms meerdere jaren voor vechten.

De boodschap voor heel Europa aan alle medische collega's die belangstelling toonden voor de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE was duidelijk: Handen ervan af - anders vergunning tot uitoefening van de geneeskunde weg! 

Vooral in Frankrijk ging het er grotesk aan toe. Daar werd de voorzitster van de "Association Stop au Cancer", een vereniging zonder winstoogmerk die de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE verspreidde en dienovereenkomstige seminars organiseerde, door de belastingdienst krachtens de zogenaamde "wet-Maan" (naar de Koreaanse stichter van de sekte-Maan) veroordeeld tot het betalen van duizenden franken aan "achterstallige belastingen" op facturen voor boeken die zij in het buitenland had betaald. Dit was omdat zij een "cult goeroe" (Dr. Hamer) had gesteund door de boeken te kopen! Al bijna drie jaar staat de voorzitster onder controle van de Franse politie, in totale overtreding van de wet, moet zij zich eenmaal per week melden bij de gendarmerie voor haar handtekening, mag zij niet van verblijfplaats veranderen en mag zij het land niet verlaten. Noch een stille tocht door de stad van ongeveer 100 volgens de Hamer-methode genezen patiënten met een petitie aan de burgemeester, noch de inschakeling van de mensenrechtenorganisatie "Droits des l'hommes" konden tot op heden iets aan deze situatie veranderen. Ondanks maanden van illegaal afgeluisterde telefoongesprekken en de ondervraging van talloze mensen, onder wie vele artsen, heeft justitie tot dusver geen aanklacht kunnen formuleren bij gebrek aan inhoud.

Met de pure arrogantie van de macht trotseert de staat hier zo nodig de wet als het gaat om het verdedigen van de machtsbelangen van de heersende kaste, die onderzoek en wetenschap al lang in dienst heeft gesteld van geld en geld in dienst van zichzelf. De Spaanse rechtbanken gedroegen zich nog steeds op een vrij aangename manier: In mei '96 oordeelde een hof van instructie in Barcelona in een zaak tegen een arts aldaar die in zijn praktijk de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE gebruikte, dat de strafrechtspraak er niet was om de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE te "demoniseren".  

In Malaga heeft de bevoegde rechter in een soortgelijk proces uitdrukkelijk geprezen dat de door de artsenvereniging aangeklaagde arts ook naar andere methoden dan de schoolgeneeskunde zocht, hetgeen overigens zijn plicht was.  

De veroordeling van het echtpaar Pilhar in Oostenrijk in november '96 was slechts een formaliteit: de ouders hadden geen enkele kans. In de ware zin van het woord was de beoordeling van de ziekte van hun kind een schoolgeschil: De dikke buik van het kind, die (tot op de dag van vandaag) regelmatig aan het televisie- en krantenpubliek wordt gepresenteerd, werd voor de medische deskundigen die hierover in het openbaar konden converseren, veroorzaakt door een niertumor (Wilms). Wat het publiek niet wist, was dat een groot aantal geraadpleegde artsen unaniem ook een duidelijke diagnose van de lever had vastgesteld - waaronder Dr. Hamer. Verscheidene Oostenrijkse artsen hebben dit voor de rechtbank verklaard, ondanks de druk van de publieke opinie. Dit was hoofdzakelijk te wijten aan het feit dat de Pilhar-ouders chemotherapie afwezen - per slot van rekening zegt zelfs de schoolgeneeskunde dat chemo uiterst gevaarlijk is in het geval van levercarcinoom, aangezien de lever bekend staat als ons centrale ontgiftingsorgaan. Vanwege de ernstig gezwollen lever zou de operatie aan de Wilms-tumor pas later worden uitgevoerd.

Deze medische correlaties, die voor het eerst het dramatische karakter van de hele zaak en het besluitvormingsdilemma waarin de ouders zich bevonden aan het licht brengen, werden echter op geen enkele wijze erkend door de bevoegde rechtbank in de Wiener Neustadt. Ze worden vandaag nog steeds achtergehouden. Voor de pers werd de zaak toch beslist: Moeder Pilhar had haar vierde kind helemaal niet mogen krijgen of had het ter adoptie moeten afstaan.

De ouders waren hun "Goldmariechen" Olivia toch maar aan het uitmelken, zo werd gemeld; ondertussen waren er twee speelfilms over het onderwerp gemaakt. Het feit dat de ouders hier geen financieel voordeel bij hadden, deerde deze "reporters" niet. Hoewel dergelijke (mede)menselijke misstanden altijd een onderwerp zouden moeten zijn, is de volgende omstandigheid op dit punt van bijzonder belang: In het verdere verloop van het proces in Wiener Neustadt verklaarde de voorzittende rechter, nadat hij alle getuigen had gehoord, dat hij geen verstand had van geneeskunde, leunde tevreden achterover in zijn rechtersstoel en kondigde aan: "En daarom willen wij nu luisteren naar de objectieve medische opinie. De expert heeft het woord!"

Hierop keek hij de direct naast hem verstandigerwijze ook verhoogd op de rechterstribune zittende professor aan die nu zijn deskundig advies voorlas. Toen het deskundigenrapport, dat de ouders in een zeer kwaad daglicht stelde, werd voorgelezen, kwam door enkele vragen van de verdediging eigenlijk toevallig aan het licht dat de deskundige voor zijn deskundigenrapport geen van de honderden röntgenfoto's, NMR- en CT-scans van de patiënt had gezien, zelfs niet alle schriftelijke bevindingen, maar alleen enkele korte schriftelijke radiologische bevindingen. De ademhalingsstilstand en de klinische dood van Olivia met de daaropvolgende noodzaak van intubatie en reanimatie na het gebruik van de eerste chemotherapie, waartegen de ouders zich tevergeefs hadden verzet, werden ook niet vermeld. De procedure haperde wat, maar kwam snel weer op gang. De verdediging protesteerde dat dit tegen de wet was. De deskundige moest het te onderzoeken materiaal inspecteren. De deskundige antwoordde daarop dat hij geen radioloog was en dat hij moest vertrouwen op zijn collega's. De rechter kwam tussenbeide door te vragen of het schriftelijk materiaal waarover de deskundige beschikte voldoende was. De professor antwoordde bevestigend. De rechter beëindigde elke verdere discussie door te zeggen: "Dan is dat voor mij ook genoeg".

De weergave van dit discours is bedoeld om licht te werpen op een ernstig probleem: Namelijk de kwestie van de onafhankelijkheid van een rechter, waarmee onze rechtsstaat staat of valt. Iedereen herinnert zich het juridische getouwtrek over de nucleaire vergunningsprocedures. Hier werd ten laatste duidelijk dat de geëiste "onafhankelijkheid" van rechters een volstrekt aan de realiteit onttrokken holle formule is! De rechter is veeleer rechtstreeks afhankelijk van het gezag van de vakkennis van een getuige-deskundige. Hij is de "rechter in de witte jas". De inhoud van het deskundigenonderzoek gaat zijn beoordelingsvermogen evenzeer te boven als dat van Hans en Liese Müller uit het publiek in de rechtszaal. Pas wanneer het gaat om de slotformule van een deskundigenonderzoek, moet de rechter weer opletten: Hier wordt het weer volkomen duidelijk - de duim van de deskundige wijst naar omhoog of omlaag. In het geval van de heer en mevrouw Pilhar, zoals bekend, wees het omlaag. De door de rechter benoemde deskundigen hebben in werkelijkheid allang de functie en de rol van rechters overgenomen. De vraag is hoe lang de soevereinen van onze rechtsstaat, namelijk wij allemaal, dit nog zullen tolereren?!

De verdediger van Dr. Hamer, advocaat Mendel, heeft in dit verband herhaaldelijk gewezen op het fundamentele belang van een uitspraak van het Bundesgerichtshof in het zogenaamde houtconcerveringsmiddelenproces in Frankfurt, waarin duidelijk werd gemaakt dat naast een conventioneel medisch deskundige ook een andere deskundige moet worden gehoord. Het valt te betwijfelen of in andere procedures in de nabije toekomst regelmatig aan dit vereiste zal worden voldaan. In een ander baanbrekend arrest (23/6/’93, dossier nr. IV ZR 135/92) heeft het Federale Hooggerechtshof eveneens geoordeeld: 

Aangezien vele behandelingen van ziekten heden ten dage nog een experimenteel karakter hebben, kan er geen exclusieve aanspraak worden gemaakt op de schoolgeneeskunde, maar moet elke mogelijkheid tot genezing worden aangewend in het belang van de zieke.

Het komt er echter op neer: Concurrerende wetenschappelijke - in dit geval medische - benaderingen kunnen tot dusver door de heersende "erkende" wetenschap via het gerechtelijk deskundigenstelsel worden geëlimineerd en gecriminaliseerd. De eis van een tegenadvies helpt deze ontstellende gang van zaken in beginsel niet, aangezien de rechter niet hoeft in te stemmen met deze eis of, zoals in de zaak Hamer, de potentiële contra-expert tot 2015 door een Oostenrijks aanhoudingsbevel van de rechter aldaar wordt weggehouden. Het proces in Wiener Neustadt is echter ook op een "tweesporige" wijze verlopen: Naast het systeem van (on)deskundigen hebben de staat en de rechterlijke macht nog een tweede manier om af te rekenen met ongewenste "devianten" en "dissidenten", zoals zij nu geneigd zijn hen te noemen: Psychiatrie. Aangezien in het algemeen niet hoeft te worden verwacht dat de verdachten in dergelijke procedures bereid zullen zijn zich te laten psychiatriseren - althans op het gebied van de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE - gaan de rechtbanken zo te werk dat de psychiaters, zonder de te ondervragen personen te kennen, deskundige adviezen laten opstellen. Gelukkig hebben deze geen effect gehad in het geval van de heer en mevrouw Pilhar, want aan het begin van het proces had de verdediging de rechters de keuze gegeven om ofwel de psychiater uit de rechtszaal te verwijderen, ofwel de beklaagden helemaal niets te laten zeggen. De rechter ontsloeg de getuige-deskundige deze keer. Typerend voor het juridische niveau van het proces was de wijze waarop deze "deskundige" de GERMAANSE NIEUWE GENEESKUNDE tot onwaarheid had "veroordeeld": Hij liet drie van zijn studenten de cassetteband afspelen "Inleiding in de Nieuwe Geneeskunde, Kanker en met kanker te vergelijken ziekten, Psyche - Hersenen - Orgaan", besproken door Dr. Hamer. De studenten vonden deze cassette "op een of andere manier vreemd". Bijgevolg, concludeerde de psychiater messcherp, had het echtpaar Pilhar ook zo'n beoordeling moeten maken. Om een diagnostische en therapeutische procedure te verwerpen die door meer dan 10.000 gevallen is bevestigd, is het voldoende dat drie psychologiestudenten een cassettebandje "op de een of andere manier grappig" vinden. Is dit het niveau waarop wetenschappelijke controverses de laatste tijd in de rechtszaal worden beoordeeld?

Copyright by Dr. med. Ryke Geerd Hamer

Vertaling: Nederlandse werkgroep